Gdy czytam krótki artykuł ks. Adama Bonieckiego "Przykazania medialne", czuję, że prawie każdy akapit jest dla mnie wyzwaniem - do sprzeciwu albo do komentarza, albo do gorącego potwierdzenia, przez kilka kadencji uczestniczyłem bowiem w pracach Rady Etyki Mediów i w jakimś stopniu żyłem jej problemami. Pisze Boniecki: "Rada Etyki Mediów nie stała się instancją obdarzoną dostatecznym autorytetem, by jej dokumenty wywierały wpływ na obyczaje w mediach panujące". Toż ta grupka ludzi w dziwny sposób złożona (bo zawsze z jakimiś ustępstwami wobec tych, których intencje były nieczyste), pracująca społecznie, nigdy nie miała złudzeń, że może być jakąkolwiek instancją - tworzyliśmy dokumenty, których nie chciano publikować, a nie mieliśmy budżetu, aby je publikować w formie ogłoszeń płatnych. Dla nas to była okazja, abyśmy dowiadywali się, jak nieskończenie różnorodne i banalne...