Księga Joba, jedna z najpiękniejszych w Biblii, a zarazem stawiająca najtrudniejsze pytania - o cierpienie sprawiedliwego, jest zbiorem dialogów prowadzonych przez dotkniętego nieszczęściami. Najpierw z trzema przyjaciółmi, potem z młodzieńcem Elihu, następnie z Bogiem. W tych rozmowach i sporach nie uczestniczy żadna kobieta. Dialogiczna, zasadnicza część Księgi wzięta jest w kompozycyjną klamrę: krótkiego prologu i epilogu. Szatan prowadzi spór z Bogiem o to, czy Job ugnie się pod ciężarem cierpienia i, zamiast błogosławić, będzie złorzeczył Bogu. O kunszcie literackim Księgi świadczy stosowany konsekwentnie rdzeń hebrajski brk, który może oznaczać zarówno „błogosławić”, jak „złorzeczyć”.

W prologu i epilogu pojawiają się kobiety. Dowiadujemy się, że Job miał „siedmiu synów i trzy córki” (Job 1, 2). Nie poznaje-my ich imion. Gdy na Joba, „męża nieskazitelnego, prawego,...