A więc: zapach liści - co logiczne, bo po powierzchni pływają liście właśnie, liście i nartniki, chyżo umykające przed pływakiem, jakieś podmuchy wiatru od lasu, trzciny falujące i ten nie miejski rodzaj światła, też nie nadmorski, tylko leśny, plus ów strach, plus smak mułu w ustach i smak rośliny.

Brzeg jeziora powszechnie porównuje się - z niekorzyścią, rzecz jasna - do brzegu morskiego. Brzeg morski to jak wiadomo rodzaj sterylnej, ale naturalnej wersji wanny; brzeg jeziora z wanną nie ma nic wspólnego. Może - z wanną wrzuconą do jeziora dawno temu? Brzegiem jeziora jest śliskość ustępująca miękko pod stopami, prześlizgująca się między paluchami. Gdy tak sobie stoję, gdy tak się lekko zapadam w muł i patrzę na bąble jakiegoś gazu wylatujące spod nóg na powierzchnię, gazu zrobionego przez jakieś białe kłącze, a może takąż larwę, gdy tak się trochę boję-nie...