Mój znajomy zapytał mnie jakiś czas temu, dlaczego: “Jak to jest teraz, jak się z tym czujesz?". Pewnie musiałbym napisać książkę, żeby wyjaśnić moje odejście. Nie sposób byłoby wówczas uniknąć tłumaczenia się, jakiegoś ekshibicjonizmu, może postawienia zarzutów sobie i innym. Nie, tego nie chcę, zbyt wcześnie...

Opowiedziałem mu wówczas o Bogu, w jakiego wierzę. To jest na razie odpowiedź.

Wierzę, że Bóg jest INNY. Inny niż słowa o Nim, niż różne stwierdzenia dogmatyczne, teologiczne; Inny niż wyłaniający się z najbardziej nawet ewangelicznego prawa kanonicznego; Inny niż podsuwa mi moja wyobraźnia, lęk, INNY - to znaczy nieskończenie, niewyobrażalnie głębiej kochający, wybaczający, rozumiejący. Jeśli przeczuwam, jaki Bóg może być, dzieje się tak na przykład w chwili, gdy patrzę wzruszony na mojego syna, gdy wydaje mi się, że kocham go...