Semir Zeki

Wiele z tego, co obecnie wiemy na temat funkcjonowania kory wzrokowej, zawdzięczamy pracy neurobiologa Semira Zekiego (University College London). W latach 70. i 80. XX wieku prof. Zeki odkrył funkcjonalną specjalizację obszarów leżących w płacie potylicznym mózgu, identyfikując regiony odpowiedzialne za przetwarzanie kolorów, kształtów czy ruchu. Wielu ekspertów twierdzi, że były to odkrycia zasługujące na Nagrodę Nobla.

Jednak na całym świecie prof. Zeki znany jest przede wszystkim jako twórca neuroestetyki – dyscypliny, która wykorzystuje metody neuronauk do badania tradycyjnych zagadnień humanistyki, takich jak przeżycia estetyczne czy miłosne uniesienia. Dzięki temu podejściu prof. Zekiemu udało się m.in. zidentyfikować „ośrodek piękna” – część mózgu zwaną korą oczodołowo-czołową, która aktywuje się za każdym razem, gdy oglądamy piękne obrazy, zapierające dech w piersiach widoki, słuchamy ulubionej muzyki, a nawet czytamy opisy szlachetnych zachowań.