Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Teksty te krążą bezpośrednio wokół Ewangelii, więc mimo że datują się na osiemset lat wstecz, można je odczytać współcześnie. Dowodzi tego książka "Kto szuka Boga" o. Zdzisława J. Kijasa.
Franciszkanin, popularny autor książek, relator Kongregacji ds. Kanonizacyjnych, wprowadza w treść napomnień w duchu filozofii dialogu oraz przypomina, że wiara jest osobistą relacją człowieka z Jezusem. Kładzie akcent na rolę pytań i odpowiedzi. "Ważne pytania - zwraca uwagę - wytwarzają ciszę", a "odpowiedź zależy od pytania", ponieważ "trzeba dobrze zadać pytanie".
Proponowane przez autora odczytanie napomnień przywodzi na myśl filozofię dramatu ks. Józefa Tischnera. A przecież autor "Sporu o istnienie człowieka" był wielkim sympatykiem św. Franciszka, z kolei średniowieczny odnowiciel chrześcijaństwa proponował radykalny powrót do Ewangelii. Temu też - w wymiarze osobistym - ma służyć książka "Kto szuka Boga".
W tym kluczu napomnienia podpowiadają, jak dobrze zadawać pytania o wiarę - sobie i Bogu. Bo wiara jako relacja człowieka z Jezusem opiera się na Jego człowieczeństwie - podkreśla o. Kijas - a więc moje pytanie o Jezusa jest pytaniem o siebie samego. Wnioski rodzą się nie tyle z wiedzy, co z doświadczenia wiary, w którym pytanie to jeden element, a odpowiedź - drugi. Oba oparte są na biblijnej metaforyce odwołującej się do zmysłu słuchu. Kto ma uszy, niech słucha, bo wiara rodzi się ze słuchania. Z posłuchania zaś rodzi się posłuszeństwo. Ostatecznie Słowo stało się ciałem, czyli zostało wcielone w życie. I to, co dzieje się w naszym życiu duchowym, nie może pozostawić nas bez zmian w stosunku do drugiego człowieka. Otwarte uszy, podkreśla franciszkanin, muszą iść w parze z otwartymi ramionami.
Chociaż książka stanowi swoisty przewodnik, rodzaj poradnika rozwoju duchowego, o. Kijas unika zbyt łatwych podpowiedzi (bo pytania i odpowiedzi będą zawsze i wyłącznie dla tego konkretnego człowieka, który pyta i słucha). Przestrzega przed pokusą aktorstwa duchowego. Przypomina słowa św. Franciszka, który żegnając się z braćmi w Porcjunkuli, powiedział: "Ja, co do mnie należało, zrobiłem, a co do was należy, niech nauczy was Chrystus". Jednak tym, co zachęca do lektury, jest wielka, franciszkańska z ducha, afirmacja człowieczeństwa. Paradoksalnie z każdym napomnieniem - przestrzegającym przed tym, na czym się wykolejamy - rośnie apetyt na życie.
Zdzisław Józef Kijas OFMConv, "Kto szuka Boga. Napomnienia św. Franciszka", WAM, Kraków 2011
