„A lato było piękne tego roku”

Inni opowiadają, że ta błękitna piękność bezchmurnego nieba była błogosławieństwem, ale dla niemieckich pilotów, którzy bez przeszkód, celnie, mogli bombardować bezbronnych uciekinierów. Ocaleni mówią, że modląc się, nie śmieli podnieść oczu ku niebu, skąd w spokojnych czasach spodziewali się pomocy. We wrześniu 1939 r. odpowiedzią na modły były bomby. Dlatego, gdy dziś przychodzi wspominać tamte czasy, nie sposób pominąć kazania papieża Franciszka wygłoszonego na zakończenie drogi krzyżowej na krakowskich Błoniach.

Biskup Rzymu rozpoczął od zacytowania opisu Sądu Ostatecznego (Mt 25, 35-36). Następnie powiedział: „Te słowa Jezusa wychodzą naprzeciw pytaniu, które często rozbrzmiewa w naszych umysłach i sercach: »Gdzie jest Bóg?«. Gdzie jest Bóg, jeśli na świecie istnieje zło, jeśli są ludzie głodni, spragnieni, bezdomni, wygnańcy, uchodźcy? Gdzie jest Bóg, gdy niewinni ludzie umierają z powodu przemocy, terroryzmu, wojen? Gdzie jest Bóg, kiedy bezlitosne choroby zrywają więzy życia i miłości? Albo gdy dzieci są wyzyskiwane, poniżane i kiedy także one cierpią z powodu poważnych patologii? Gdzie jest Bóg w obliczu niepokoju wątpiących i dusz strapionych? Istnieją takie pytania, na które nie ma żadnych ludzkich odpowiedzi”. Z tego jednak nie wynika, że w ogóle nie ma żadnej odpowiedzi i pozostaje tylko jedno – zrezygnować z dalszych poszukiwań i zająć się konkretem, czyli tym, co niesie czas. Wbrew pozorom jest to całkiem dobry pomysł. Tym, którzy nie zrazili się dotychczasowymi pytaniami, papież radzi „spojrzeć na Jezusa i Jego pytać”. To dobry, sprawdzony adres. Potwierdzony przez człowieka, który przez całe życie szukał odpowiedzi na pytanie o sens rzeczywistości.

Mówi on, że co prawda „Nie można podać »dowodów« boskości Jezusa, ale w sposobie, w jaki zmienia On moje życie, objawia mi się jako Słowo Boże. To w Jezusie znajduję Boga, nie dlatego, że akceptuję takie czy inne twierdzenie teologiczne, które wypowiedział, ale dlatego, że decyduję się iść za Jego wezwaniem. Przez tę decyzję nabieram zaufania do Boga i mogę już nie bać się przyszłości, ponieważ choć przyszłość jest nieznana, jej sens wyznacza rzeczywista obecność Jezusa i jest to, z konieczności, sens zgodny z »boską dobrocią«”. A zatem, według Leszka Kołakowskiego, jeśli chce się Boga odnaleźć, trzeba przyznać rację Jezusowi i następnie podchodzić do życia na Jego sposób, w jego stylu.

Coś podobnego radzi nam Franciszek. Mówi, że na pytanie „Gdzie jest Bóg?”, Jezus odpowiada, że „Bóg jest w nich”, to znaczy w cierpiących. „Jezus jest w nich, cierpi w nich, głęboko utożsamiony z każdym z nich. Jest On tak zjednoczony z nimi, że tworzy niemal »jedno ciało«”. Jezus, stawiając dzisiaj przy nas uchodźców, liczy na to, że, mówiąc za Kołakowskim, zmieni nasze myślenie o życiu, a wtedy zobaczymy, że nie przez przypadek znaleźliśmy się pod takim czy innym, dosłownym czy przenoś­nym, ostrzałem.©