Abraham zwany jest ojcem wiary, a przez Boga przyjacielem. Jego syn Izaak zwany jest śmiechem, bo gdy aniołowie zwiastowali narodziny syna stuletniemu ojcu i siedemdziesięcioletniej Sarze, ta śmiała się, nie dowierzając. Izaak miał dać początek nowemu ludowi, którego znakiem było przymierze obrzezania. Ojciec i syn są bohaterami tej części Pięcioksięgu.

Niepokojący to fragment. Abraham ma wedle ludzkich miar zniszczyć swój dom. W Egipcie oddaje swą żonę faraonowi, który ze strachu powstrzymuje się i nie zbliża do niej. Na rozkaz Pana wypędza na pustynię swoje dziecko: Izmaela, z matką, niewolnicą Hagar, i tylko cud ratuje ich przed śmiercią z pragnienia. Wreszcie poddany zostaje dziesiątej, a najtrudniejszej próbie: ma ofiarować jedynego syna, tego, w którym zawierała się obietnica przyszłości narodu licznego jak gwiazdy na niebie. Ojciec musi bez słowa, bez...