“Muzyka to przecież piękna zabawa" - powiedział Maurice Ravel (1875-1937) i właśnie od niego ta cudna zabawa się rozpoczyna. Trzy utwory z cyklu “Pieśni Madagaskaru" (z towarzyszeniem fletu, wiolonczeli i fortepianu) to reprezentacja Francji. Te krótkie muzyczne historie posiadają wyrazisty kontur melodyczny, co Kožená tylko podkreśla swoim śpiewem; doskonale też wybrzmiewają w akompaniamencie wszystkie, najmniejsze nawet “drobiazgi" (uznanie dla pianisty Malcolma Martineau).

Rosja to Dymitr Szostakowicz (1906-1975) i pięć pieśni z cyklu “Satyry na sopran i fortepian" do słów Saszy Chorny. Śpiewaczka świetnie czuje się w takim repertuarze - mimo że są to pieśni na głos sopranowy. Co więcej, Kožená dokonuje w nich jeszcze jednego przekroczenia: jej głos zatraca chwilami rysy klasyczne - staje się plastyczny i poddaje dźwiękonaśladowczej zabawie...