Zadzwonił Zbyszek: – Różewicz przyjechał. Chcesz przyjść?

Chciałam, naturalnie.

Był zatopiony w lekturze – wrócił z zagranicy i przeglądał zaległe czasopisma.

– Czego się napijesz? – spytał Zbyszek.

Na dźwięk słowa campari uniósł na chwilę głowę znad papierzysk. – Jak pani będzie to piła?

Zwyczajnie, z cytryną.

– Z sokiem czy z samą skórką? – drążył temat.

Umiałam zdawać egzaminy.

Ze skórką, to oczywiste.

Skinął głową, egzamin był zaliczony.

Pojechaliśmy na „Do piachu” – nie wiem, widział już przedstawienie czy miał zobaczyć po raz pierwszy.

Nie znałam sztuki. Nie byłam przygotowana na to, co zobaczyłam. Czego nie zobaczyłam. Na ciemności i kroki w ciemnościach, ciężkie żołnierskie kroki, kroki, kroki, kroki…

Przez las przemaszerował oddział partyzancki – przez gołe pnie drzew, bez koron i bez liści....