Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Zasadniczą część jej książki stanowią szkice interpretacyjne poświęcone twórczości polskich pisarek – Narcyzy Żmichowskiej („Poganka” i „Książka pamiątek”), Elizy Orzeszkowej (bowaryzm w jej powieściach staje się przedmiotem polemiki z Kazimierą Szczuką), Zofii Nałkowskiej („Narcyza”), a także głośnej kiedyś „Wyspie” (1960) przedwcześnie zmarłej Róży Ostrowskiej. I jeszcze „Carrie”, horror Stephena Kinga, potraktowany jako odkrycie „fabuły dziewczyńskiej” rozważającej temat agresji.
A dlaczego „nadwiślański kraj”? To odesłanie do czasów zaborów, aluzja do „dusznej, opresywnej aury”, politycznej i kulturowej zależności ograniczającej rozwój. Do doświadczenia, które było udziałem nie tylko Żmichowskiej i Orzeszkowej. Przypominają o tym zamykające tom eseje autobiograficzne, w tym arcyciekawa „Wystawa” – naszkicowany w latach 1988/89 projekt ekspozycji ilustrującej powojenne dzieje Polski przez pryzmat życia społecznego i codziennego doświadczenia jednostek. Skądinąd szkoda, że takiej wystawy wciąż nie mamy.
Ewa Graczyk, „Od Żmichowskiej do Masłowskiej. O pisarstwie w nadwiślańskim kraju”, Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, Gdańsk 2013
