Pokonując kilka razy dziennie trasę Rzeźnia - Zamek - Malta - Stary Browar, nie przestaję się dziwić. Pamiętam inną Maltę. Maltę rozbuchanego ludyzmu, fajerwerków, balonów i ulicznych parad, gigantycznych machin i efektownych plenerowych konstrukcji z niewielkim dodatkiem aktorstwa. Maltę dumnie prężącą muskuły, Maltę mamiącą oczy budżetem i nazwiskami gwiazd.

Nowa Malta wcale nie rozlewa się po ulicach. Okupuje raczej nisze, przyczółki, wciąga nieletnich widzów do zakazanych zaułków. Więcej na niej polskich akcentów, lokalnych sporów o to, co najważniejsze na krajowej scenie.

14. Maltę zdominował Teren Warszawa. Przypominając sobie poszczególne produkcje projektu Grzegorza Jarzyny, konfrontowałem je z resztą propozycji. Powolutku festiwal ułożył mi się w głowie w coś na kształt decydującego pojedynku sezonu. Bo TR rzucił wyzwanie polskiej...