Chodzi o drobnostki. Nic wielkiego, nie ma co dramatyzować, nie ma o co kruszyć kopii, zwłaszcza że zawsze może być gorzej, a tego przecież nie chcemy. Strategie przetrwania są różne, ale generalnie polegają na starym, dobrym przywyknięciu. Z władzą jeszcze nikt nie wygrał, nie ma się co wychylać, trzeba przeczekać. Roztropnie, po cichutku, dobrze kalkulując bilans zysków, a raczej ewentualnych strat, strat oczywiście niepowetowanych. Giętko przez życie, do wszystkiego się można przyzwyczaić, dłużej klasztora niż przeora. A nawet jak trochę przeora, to się zabliźni. Trzeba żyć. Normalizacja.

Cenzura? Jaka cenzura? Lepiej nie wiedzieć, bo po co? Lepiej zmienić temat, przecież wiadomo, jakie tematy są ­gorące. W 1982 r. było wiadomo i teraz też wiadomo. ­Festiwal filmowy w Gdyni 40 lat temu się nie odbył, ale teraz pisowscy czynownicy naprawiają zaniedbanie puszczając film... i...