Bóg jedyny – którego rządy Izraelici co prawda odrzucili – staje w ich obronie. Wyprowadza nie tylko z domu niewoli, ale z jeszcze głębszej przepaści, jaką jest ich wina. Przecież to nie Bóg opuścił Izraelitów, lecz oni Boga, a czyniąc to, sami na siebie wydali wyrok, otrzymali to, co chcieli otrzymać. Osiągnęli sukces, tyle tylko, że okazał się on złudzeniem – a więc klęską.
Izraelici zerwali przymierze. Bóg – nie. A ponieważ poważnie, czyli z miłością, traktuje On ludzi, czeka, kiedy się opamiętamy. Pojmiemy, że występując przeciwko Bogu, występujemy przeciwko sobie samym. Przeciwko temu, co jest w nas najpiękniejsze, a co Biblia nazywa obrazem Boga w nas. Bóg, nie zważając na krzywdę, jaką Mu wyrządzamy, czeka na nasze „przepraszam”. Tak traktował i traktuje żydów i chrześcijan. A ponieważ jest Ojcem wszystkich ludzi, tak samo podchodzi do wyznawców innych religii i ateistów...