Pierwszy raz w 1991 r., kiedy amerykańska armada, dowodzona przez gen. Normana Schwartzkopfa, zatrzymała się u wrót Bagdadu. Pięć minut później los Saddama mógł być przesądzony a prezydent Bush--senior mógł przejść do historii, 12 lat przed synem, jako likwidator najbardziej obrzydliwej dyktatury od czasów Stalina i Hitlera. Względy strategiczne (w skrócie: równowaga z Iranem) sprawiły, że dzieła dokończyć musiał Junior, hélas, kilkanaście lat i kilkaset tysięcy ofiar później. Bardzo szkoda.

Drugi raz, jesienią 1992 r., oddział izraelskich komandosów szykował się do zamachu na Saddama wyposażony w najnowocześniejszą broń (do dziś tajną). Miał być przerzucony samolotem (i tą drogą wycofany) do Iraku, wylądować gdzieś w okolicy Tikritu i “załatwić" Saddama uczestniczącego w pogrzebie teścia. Żydowskie komando wyrównałoby, do pewnego stopnia, porachunki za...