Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
A to, że onegdaj takie działania pochwalano, a dzisiaj je potępiamy, jest najlepszym dowodem na działanie Ducha Świętego, o którym Jezus powiedział, że nas „wszystkiego nauczy”.
Z perspektywy wieków widać, jak to uczenie się jest trudne. Szczycimy się, i słusznie, postępem w dziele pojednania między Kościołami, z wyznawcami innych religii i z ateistami. Nie bez powodu też zastanawiamy się nad miejscem judaizmu w tym dialogu. Gdzie go umieścić, na zewnątrz chrześcijaństwa czy wewnątrz? Przecież to z ksiąg judaistycznych wiemy, na czym polega prorokowanie.
Zwłaszcza jak je odróżnić od wróżbiarstwa czy jasnowidztwa. Jeśli więc w Księdze Powtórzonego Prawa czytamy, że prorok fałszywy – taki, który podszywa się pod Boga, pod Jego autorytet – powinien umrzeć, to znaczy, że zanim powiemy, iż coś jest lub nie jest słowem Boga, jest lub nie Jego wolą i poleceniem, jak też grzechem lub cnotą, powinniśmy się sto razy zastanowić i tyleż samo razy ugryźć w język.
Przykłady, dowody? Można je z łatwością znaleźć, zwłaszcza w społecznościach, które chcą sprawy Boże traktować poważnie. Błąd polega na tym, że wychodząc ze słusznych założeń, dochodzimy do nieprawdziwych wniosków. To prawda, że wszystko mamy od Boga i nic się bez Jego woli nie dzieje. Bogu z rąk nic nigdy się nie wymknęło, nawet diabeł, a może on przede wszystkim. Z tego jednak nie wynika, że w konkretnym przypadku możemy bez zająknięcia powiedzieć: tak Bóg chce, to jest Jego wola, to jest zgodne z Jego zamiarem.
Weźmy choćby taką rzecz. Z wielu stron w naszym kraju i Kościele, zwłaszcza jakaś część prezbiterów i biskupów, ale i polityków, narzeka na nieustannie wzmagające się u nas prześladowania Kościoła. Niestety, wydaje się, że niektórym, cierpiącym z tego powodu, w głowie nie chce się pomieścić myśl, że za tymi prześladowaniami niekoniecznie zawsze musi stać diabeł. Często sami sobie jesteśmy winni. Bywało, mówi o tym Biblia, że jeśli nawet diabeł macza w tym ogon, to i tak działa, jeśli tak można powiedzieć, na zlecenie Pana Boga. Często burzy to, co jeszcze wczoraj było dobre i do czego przywykliśmy, ale dzisiaj już Bogu nie wystarcza. Bóg jak my, co jakiś czas też musi zmieniać stare ubranie na nowe.
Jeśli prorokowanie nie jest przepowiadaniem przyszłości, wróżbiarstwem wreszcie, a jest umiejętnością odróżnienia boskiego od nieboskiego, jest umiejętnością czytania, dostrzegania tego, co Bóg tu i teraz robi, i do czego nas zaprasza, to o jednym nie można zapomnieć. O tym, że Bóg nie chce niczego i nikogo zgubić. Dlatego na krzyk rozpaczy demona Jezus go przepędza, ale go nie „gubi”. Z tego widać, że prorok prawdziwy, poddany Bożemu, Chrystusowemu Duchowi, to ten, kto daje szansę nawet demonom. To znaczy tym, którzy są w jego mocy.
Księga rozrachunkowa dobra ze złem nie została przecież jeszcze zamknięta. Dożyjemy do Wielkiej Soboty, zobaczymy.
