“Dybuk jest kontynuacją życia - mówił Krzysztof Warlikowski. - Jest też świadectwem wędrówki dusz, ich odnajdywania się. Współcześnie jest uosobieniem pamięci, której nie chcemy się pozbyć, którą chcemy kultywować w sobie, pamięci, która nas dzisiaj ocala". Reżyser buduje swojego “Dybuka" z trzech różnych tekstów: pierwszy to siedem krótkich opowiastek (zaczerpniętych m.in. z “Shlomo’s stories: selected tales" Shlomo Carlebacha i Susan Yael Mesinai oraz “Kabały" Zev ben Shimona Haleviego); drugi to “Dybuk" Szymona An-skiego, przepisany i pocięty - Warlikowski odziera go z rodzajowości, zostawia tylko to, co najważniejsze (i bardzo dobrze); całość kończy zaś nowela Hanny Krall pod tym samym tytułem (wplecione zostały także fragmenty opowiadania “Tam już nie ma żadnej rzeki").

“Dybuk" An-skiego to baśniowa historia o wędrującej duszy, która szuka spoczynku:...