Taki kult ma na celu, z jednej strony udobruchanie boga, z drugiej uzyskanie jego przychylności, a tym samym nieomal wymuszenie korzystnych dla nas decyzji.
Na ogół wiemy, że strach nie jest najlepszym spoiwem łączącym ludzi. Niemniej czasami... Św. Ignacy Loyola twierdzi, że strach, wbrew swej naturze, spełnia czasem dobrą rolę. I pewnie ma rację. Ileż to razy nawet nie strach przed karą, lecz wstyd powstrzymywały nas przed nienawistnym słowem lub podłym czynem! W odniesieniu do Boga, w ostatecznym rozrachunku, kult wymuszony przez strach, paradoksalnie, staje się sposobem na podporządkowanie Boga człowiekowi. Patrząc zaś z innej strony, obrzędy religijne stają się sposobem, dzięki któremu człowiek nie tyle uczestniczy w Bożej wszechmocy, co stara się ją posiąść, zawładnąć nią, a następnie dowolnie nią dysponować. Zarówno dla osiągnięcia dobrych, jak i złych celów.
...