W tych porzekadłach bez trudu dostrzegamy nawiązanie do manny biblijnej. Niezbyt jednak fortunne, gdyż manna, którą żywili się Izraelici na pustyni, pochodziła od Boga i była wyrazem Jego ojcowskiej dobroci. Izraelici wędrujący po pustyni dopiero stawali się narodem, Ludem Pana, byli na etapie szkoły podstawowej. Nic dziwnego, że wymagali szczególnej troski ze strony Ojca. Byli na Jego utrzymaniu.
Autor Księgi Jozuego mówi, że po dojściu do Ziemi Obiecanej Jozue dokonał obrzezania Izraelitów i w ten sposób potwierdził ich wiarę, zaufanie do Boga i Jego obietnic danych Abrahamowi i jego potomstwu. Oto otrzymują ziemię, o którą mają się troszczyć, strzec jej, jednym słowem na niej w imieniu Boga gospodarzyć. Mają podjąć na nowo te obowiązki względem ziemi, świata, które Bóg powierzył Adamowi i Ewie w Edenie. Od tej chwili z nieba nie spadnie już nawet najmniejszy kąsek pokarmu....