Już na początku przesłuchań premiera Leszka Millera przez sejmową komisję śledczą zaczął się nareszcie wyłaniać zarys końcowych wniosków w sprawie afery Rywina.

Przede wszystkim, nikt z dygnitarzy SLD-owsko-rządowych, zaangażowanych w nowelizację ustawy radiowo-telewizyjnej praktycznie nie zna, wręcz nie kojarzy bądź niemal nie pamięta Lwa Rywina, a ich kontakty telefoniczne z nim to najwyraźniej owoc nadgorliwości sekretarek. Po drugie: tymi, którzy (poza Agorą) akurat znali - i to z pierwszej ręki - treść korupcyjnej propozycji Rywina byli prezydent, premier i minister sprawiedliwości (a zarazem prokurator generalny), ale właśnie oni nie dopatrzyli się w postępowaniu Rywina jakichkolwiek znamion przestępstwa i po prostu całą sprawę całkowicie zlekceważyli. Po trzecie: projekt zmian w ustawie radiowo-telewizyjnej, wyraźnie wymierzony w media prywatne, to nie żadne matactwa,...