Kościół jest przedmiotem wiary jako widzialny znak niewidzialnej obecności Chrystusa, działającego przez sakramenty, słowo objawione i charyzmaty. Choć tak rozumiany, jest jednak powierzony ludziom. „Wierzę w święty Kościół…” nie znaczy: wierzę w świętość „personelu”. Sakrament chrztu ma znaczenie w porządku wiary. Poza nią jest co najwyżej gestem symbolicznym, bez głębszego sensu.
„Kościół jako wspólnota jednocześnie duchowa i widzialna oraz hierarchicznie uporządkowana wymaga norm prawnych. (...) Jest rzeczą konieczną, aby w tych normach jasne były zawsze z jednej strony jedność doktryny teologicznej i prawodawstwa kanonicznego, a z drugiej użyteczność duszpasterska przepisów” – napisał Benedykt XVI w motu proprio „Omnium in mentem” (z 26 października 2009 r.), przywracając „jedność doktryny teologicznej i prawodawstwa” przez usunięcie z Kodeksu Prawa...