Wprowadzenie stanu wojennego w Polsce wprawiło Francję w osłupienie i wywołało falę inicjatyw wspierających Polaków. W całym kraju powstawały komitety, które zbierały dary i pieniądze dla Polski. Pomocą materialną zajmowały się również organizacje charytatywne, takie jak Secours Catholique, związki zawodowe, głównie CFDT (Francuska Demokratyczna Federacja Pracy), FO (Powszechna Konfederacja Pracy – Siła Robotnicza) i CFTC (Francuska Konfederacja Chrześcijańskich Pracowników), które nagłaśniały sprawę ­„Solidarności” w kręgach związkowych.

Biuro Informacji i Kontaktów na rzecz Polski (BIL), utworzone w grudniu 1981 roku, próbowało koordynować pomoc dla Polski i zachęcać do współpracy wszystkie podmioty zaangażowane we wsparcie, takie jak: Lekarze Świata, Lekarze bez Granic, Solidarité avec Solidarność, CFDT, FO, CFTC, Francuski Czerwony Krzyż, Comité de soutien des Polonais... W sumie pięćdziesiąt organizacji zaangażowanych w realizację celów, które wyznaczyło sobie BIL, a mianowicie: wsparcie dla więźniów i internowanych, pomoc finansowa i medyczna dla polskiej ludności, pomoc dla Polaków we Francji, informacja i działania animacyjne oraz działania polityczne.

Od 1981 roku Stowarzyszenie Solidarité France-Pologne (ASFP) otrzymywało wpłaty pieniężne m.in. na zakup produktów, które miały być wysyłane do Polski w formie paczek. Do 1984 roku, w porozumieniu z Katolickim Komitetem do Walki z Głodem i na rzecz Postępu (CCFD), organizowało transporty z darami. Wszystkie były finansowane z programów EWG i przeznaczone dla diecezji w Polsce. Stowarzyszenie podjęło również działania na rzecz więźniów politycznych i ich rodzin. Najbardziej oryginalna była inicjatywa zwana ­„parrainages”, polegająca na obejmowaniu opieką konkretnej polskiej rodziny przez rodzinę francuską. Zapewniła 800 rodzinom ofiar represji wsparcie moralne i materialne. Działania podejmowano w porozumieniu z Komitetem Koordynacyjnym Związku Zawodowego „Solidarność” we Francji, wspieranym przez główne francuskie związki zawodowe.

ASFP prowadziło również szeroką działalność informacyjną i uświadamiającą na temat spraw polskich w społeczeństwie francuskim. Organizowało debaty i konferencje prasowe, sporządzało komunikaty o wydarzeniach w Polsce, które następnie były rozpowszechniane w poszczególnych regionach Francji. Stowarzyszenie współfinansowało też polskie wydawnictwa podziemne.©

ANNE DURUFLÉ – w latach 80. pracowała w Ambasadzie Francuskiej w Warszawie, w latach 90. kierowała Fundacją dla Polski, której celem jest promocja postaw filantropijnych i wspieranie rozwoju społeczeństwa obywatelskiego.