„Chrzest polega na uśmierceniu starego Adama, następnie zaś na powstaniu nowego człowieka. Jedno i drugie powinno się dziać w nas przez całe życie, gdyż chrześcijańskie życie nie jest niczym innym, jak codziennym chrztem raz rozpoczętym i ciągle trwającym. Trzeba to bowiem czynić ustawicznie: zawsze wymiatać to, co należy do starego Adama, aby mogło powstawać to, co należy do nowego (...). To znaczy prawdziwie w chrzcie się zanurzyć i codziennie na nowo powstawać (...). Z tego powodu powinien każdy uważać chrzest za swoją codzienną szatę, w której powinien stale chodzić, aby zawsze żyć w wierze rodzącej owoce, tłumić starego człowieka i róść w nowym”.
To piękny obraz: chrzest jako codziennie rano na nowo wkładana szata – nie „biała szatka” swoją wielkością przypominająca „śliniaczek” (kto z nas pamięta, gdzie ona dziś się znajduje? Schowana, jeśli w ogóle (!), w szafie – w...