„Kiedy mały spał, leżeliśmy każde w swoim kącie i płakaliśmy”, dodaje tata. „Kiedy mały kosmita się budził, mówiłem do Oli: »Popatrz na niego, na jego oczy, przecież on wszystko kuma«. Mówiłem to codziennie, dla podtrzymania ducha, chociaż w sercu czaił się lęk, że może to tylko złudzenie”.
Badania przeprowadzone w czasie ciąży wykazywały, że Jo – którego historię opowiadam tu za przedostatnim numerem „Przekroju” (brawo „Przekrój”, aż 13 stron poświęconych życiu osób z zespołem Downa!) – rozwija się znakomicie. Zresztą także po narodzinach chłopczyk dostał dziesięć punktów w skali Apgar. Okazało się jednak, że przyszedł na świat z trisomią 21. Rodzice zaczęli szukać informacji w internecie, u znajomych, pukać do lekarzy. Szokiem była wizyta u pani neurolog, którą im polecono. „Wchodzimy, a ona brutalnie chwyta Jonatana, odwraca do góry nogami, potrząsa i stwierdza: »No tak, to...