Moi dziadkowie nie skorzystali ani na zagładzie Żydów i wynikającego z niej „zwolnienia” miejsca w szeregach mieszczaństwa, ani na demontażu dworkowego ustroju rolnego i związanego z nim rozpadu szlacheckiej mentalności. Nie skorzystali w sposób widoczny w ich losach, kondycji społecznej i samoocenie. Kiedy więc Andrzej Leder w książce „Prześniona rewolucja” sugeruje, że „chyłkiem przeżywali rozkosz” – po prostu nie wiem, o czym mowa. Autor zapewne powie, że to kliniczny przykład wyparcia, ale ja uważam, że raczej skutek dobrowolnie założonego przezeń myślowego chomąta, które ogranicza ważną i obiecującą rozmowę o nas samych.
Psychonalityk podkreślony wężykiem
Teza wyjściowa Ledera narobiła już wiele szumu. Znajdziemy ją w pierwszym akapicie książki: w latach 1939-56 mieliśmy do czynienia z rewolucją społeczną – „okrutną, brutalną, narzuconą z zewnątrz”,...