Krytycy w okopach. „Nasz język, język nowoczesnego literaturoznawstwa, właściwie jest twierdzą, okopami Świętej Trójcy, w których mężnie trwamy w poczu­ciu, że to wciąż jeszcze kogoś obchodzi. Otóż mam graniczące z pewnością przekonanie, że nie obchodzi – nie obchodzi czytelników, nie obchodzi autorów, o których piszemy. Obchodzi nas samych, ze względów czysto pragmatycz­nych, instytucjonalnych. Ten język zapewnia nam z jednej strony pewną resztkową postać prestiżu i statusu społecznego, a z drugiej stro­ny po prostu minimalne ekonomicznie bezpie­czeństwo” – boleśnie konstatuje w najnowszej „Odrze” (nr 2/2013) Paweł Kaczmarski. W dyskusji publikowanej na łamach wrocławskiego miesięcznika, z udziałem także m.in. Anny Kałuży i Piotra Śliwińskiego, przeważają tony minorowe, poczucie osamotnienia i zbędności krytyki literackiej, jak w podsumowującej konstatacji Kałuży: „...