Tajemnica człowieka

Bóg jest zawsze pierwszy. To się wydaje oczywiste, bo przecież wierzymy we wszechmoc Boga. Ale ważniejsze jest inne pierwszeństwo, nie tyle oparte na wszechmocy, co na miłości. Bóg jest zawsze pierwszy w miłości. To on przychodzi do nas, a nie my do Niego. To on obdarowuje miłością, łaską, zbawieniem.

W środku Wielkiego Postu liturgia przypomina nam słowa św. Pawła o Bogu bogatym w miłosierdzie, który umiłował nas, umarłych na skutek występków. Przypomina nam także, że „wszystko pochodzi od Boga, a nie od nas, aby się nikt nie chlubił”. Nawet dobre uczynki, jak pisze św. Paweł,„Bóg z góry przygotował, abyśmy je pełnili”. Wielki Post winien być czasem naszych starań, umartwień, praktyk pokutnych. Ale przy tym wszystkim winien być czasem rozmyślania nad tajemnicą tego nieustannego pierwszeństwa Boga w miłości. Cokolwiek czynimy dobrego, jest z Boga: jeżeli potrafimy wytrwale modlić się i czynić uczynki miłosierdzia, to wszystko jest z Boga, a nie z nas. Jeżeli jest w nas pragnienie zgłębiania tajemnic naszej wiary, to także mamy od Boga. Nic nie jesteśmy w stanie ofiarować Bogu, co by nie było otrzymane od Niego. Im bardziej intensywnie przygotowujemy się do przeżywania świąt Wielkiejwać się przy tych słowach św. Pawła. Jeżeli bowiem Bóg jest zawsze pierwszy, to my wszyscy jesteśmy wobec Niego jakoś równi, choć nie tacy sami. Bóg spogląda z miłością na każdego człowieka, także na tych, na których łatwo jest spoglądać z pogardą, lękiem, obrzydzeniem, potępieniem. Bóg każdego obdarza swoimi darami. Z każdym prowadzi swoją intymną rozmowę. Takie Boże działanie jest niezwykłe, bo przecież obdarowując nieustannie i wszystkim Bóg wcale nie zniewala człowieka: nie jesteśmy marionetkami i doskonale o tym wiemy. Jednocześnie bogactwo miłości Boga wskazuje na niepowtarzalność każdego człowieka. A więc medytowanie nad nieskończonymi i niepojętymi drogami Bożej miłości wobec człowieka jest drogą do uszanowania tajemnicy innego człowieka, tajemnicy, do której nie mamy dostępu. Pomaga zrozumieć, jak głęboko uzasadniona i ważna jest stara zasada: oceniajmy czyny, nie ludzi.

Ks. Jan Słomka

4. NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU: 2 Krn 36, 14-16. 1923; Ps 137; Ef 2, 4-10; J 3, 14-21;
PONIEDZIAŁEK: Iz 65, 17-21; Ps 30; J 4, 43-54;
WTOREK: Ez 47, 1-9. 12; Ps 46; J 5, 1-3a. 5-16;
ŚRODA: Iz 49, 8-15; Ps 145; J 5, 17-30;
CZWARTEK: Wj 32, 7-14; Ps 106; J 5, 31-47;
PIĄTEK: Mdr 2, 1a. 12-22; Ps 34; J 7, 1-2. 10. 25-30;
SOBOTA: Jr 11, 18-20; Ps 7; J 7, 40-53;
5. NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU: Jr 31, 31-34; Ps 51; Hbr 5, 7-9; J 12, 20-33.