„Szopka” – debiutancka powieść 34-letniej Zośki Papużanki – to historia obejmująca cztery pokolenia i czasy od II wojny światowej do dzisiejszych. Wywodząca się ze wsi, osiadła w Krakowie para – małżeństwo, „dla którego nie można było znaleźć powodu, żadnego, racjonalnego ani irracjonalnego” – wychowuje dwoje dzieci, w tym syna kobiety z poprzedniego związku. W cieniu wojny, w domu pełnym lęku, żalu i złości, dzieci wyrastają na zranionych dorosłych, niemal niezdolnych do szczęśliwego życia. Rodzinne rany okazują się dziedziczne, tak jak wzory zachowań i cechy charakteru, i dopiero kolejne pokolenie ma szansę uporać się z dawną traumą. Na ile skutecznie? „Szopka” daje odpowiedź nieoczywistą, niełatwą do zaakceptowania.
I to ta odpowiedź, nie sama historia, czyni powieść Papużanki unikatową wśród polskich książek rozliczających się z rodziną. Nie budując rodzinnej sagi ani...