Czterysta pięćdziesiąt lat temu, 15 lipca 1563 r., podczas 23. sesji soboru trydenckiego przyjęto dekret o reformie, który m.in. nakazywał biskupom zakładanie seminariów duchownych. Ważniejsze jednak niż okolicznościowe dytyramby z okazji tej rocznicy są nasuwające się przy jej okazji pytania.
Skoro ranga seminariów jest tak wielka, to czemu ich utworzeniem zajęto się dopiero po piętnastu wiekach dziejów Kościoła? Czy była to tylko nowa postać odwiecznej troski o przygotowanie kandydatów do kapłaństwa, dyktowana potrzebami czasu kontrreformacji? Skoro tak, to dlaczego nawet sto lat po dekrecie o reformie istniały jeszcze diecezje, w których nie było seminarium, albo gdzie alumnami była tylko część wyświęcanych, a nauka trwała zaledwie kilka miesięcy?
IM WCZEŚNIEJ, TYM GORZEJ
W pierwszym tysiącleciu historii Kościoła kształcenie duchownych i...