Kiedy trafiła do księgarń, mijało 17 lat od pierwszej publikacji Leśmiana – „Sekstyn” ogłoszonych na łamach „Wędrowca” przez gimnazjalistę z Kijowa. Dzieje literatury bywają nieoczywiste; spóźniony debiut autora, którego twórczość traktowano w Dwudziestoleciu jako anachroniczny relikt zamkniętej definitywnie epoki, z naszej perspektywy jest pierwszym zbiorem wielkiego poety. Jednego z największych, jakich mieliśmy.
Wydana z lekkim poślizgiem w stosunku do daty jubileuszu książka zawiera szkice 22 badaczy, przedstawicieli różnych pokoleń i szkół literaturoznawczych, ale tworzy starannie zakomponowaną całość. Analizy prowadzą często dalej, ku późniejszej twórczości Leśmiana, jak w otwierającym tom szkicu Marii Podrazy-Kwiatkowskiej, najwybitniejszej dziś badaczki Młodej Polski, poświęconym tytułowi zbioru. Opis historii poszukiwania tytułu (wśród wielu propozycji były znakomite,...