Ukraina, wieś Rybno nad Czeremoszem. Stoję naprzeciw zgromadzonych Ukraińców i próbuję opanować emocje.
Zaczynam czytać, po ukraińsku: „Z prawdziwym wzruszeniem stoję w tym właśnie miejscu. Jeszcze jesienią 1944 r. był tu kościół, w którym modlili się Polacy. Z dzieciństwa pamiętam opowieści babci i mamy, które w Rybnie mieszkały. Mówiły o polskich i ukraińskich sąsiadach, o wspólnej pracy i zabawie, o pięknym i groźnym Czeremoszu. W tych opowiadaniach Rybno było spokojną wsią, w której mieszkali życzliwi ludzie.
Drodzy mieszkańcy Rybna! Historia Waszego i mojego narodu jest skomplikowana i tragiczna. Kiedy próbujemy o tym rozmawiać, pojawia się mur uprzedzeń, który jest wynikiem obustronnie doznanych krzywd. Stoimy tutaj na Waszej ziemi, nie polskiej, ale Waszej. Tak, tu mieszkali Polacy, ale to nie Wy ich zaprosiliście. W 1349 r. przyszli sami. Osiedlili się na tych...