„Prawie same kobiety w kościele, to muszę dostosować homilię do ich mentalności”. Takie i tym podobne zdania można usłyszeć z ust księży, którym panowie uciekają z kościoła i krytykują głoszone kazania.
Nie od dziś, bo już od ponad dwu tysięcy lat wiadomo, że w Kościele wszystkiemu winne są kobiety – te straszne potomkinie biblijnej niewiasty, co nad swym łakomstwem zapanować nie umiała. Winne są nawet swoją obecnością, bo jak pobożnie wypełniają kościelne ławki, to duszpasterstwo „siada”, a nauczania – „przykrojonego do ich mentalności” – racjonalnie myślący panowie słuchać nie mogą. I wydawałoby się, że – tak „docenione” – winny przebywać w kościele od rana do wieczora, z zachwytem słuchając nauk. A tu masz babo placek: uciekają na równi z mężczyznami i, o zgrozo, także sprzed życzliwie dla nich otwartych drzwi żeńskich nowicjatów.
W jednej z warszawskich parafii, o...