Lata doświadczenia, którego Tobie wciąż niestety boleśnie brak – nauczyły mnie, aby w miarę możliwości nie opuszczać księżowskich imienin czy kapłańskich jubileuszy. To wprawdzie nad wyraz czerstwy kawałek diabelskiego chleba i przyznam, że czasem czuję się już niczym podstarzały celebryta znudzony jałowym small talkiem na kolejnym raucie albo garden party. Ileż można wysłuchiwać o przetasowaniach w kurii albo ekscytować się najświeższymi plotkami z dekanatu i giełdą kandydatów do fioletów i purpur?
Cóż jednak począć? Zwykle działalność wywiadowcza, nawet w piekielnym wydaniu, nie ma nic wspólnego z brawurowymi pościgami i uwodzeniem wyuzdanych ślicznotek, lecz zasadza się na żmudnym wyławianiu i przesiewaniu pozornie błahych strzępków informacji.
Dlatego też niedawno znowu zaszczyciłem mą obecnością jedną z owych uroczystości, równie fascynujących jak liczenie z wiaduktu...