W dość powszechnej opinii problemy Ameryki pojawiły się znienacka – i na dodatek: wywołały je nieprzychylne siły zewnętrzne – w pierwszej dekadzie XXI w. Dotąd wszystko szło doskonale. Po upadku Związku Radzieckiego amerykańskie imperium stało się hegemonem, jego pozycji nie zagrażał nikt i nic. Kraj obrastał bogactwem, armia potężniała, obywatele pęcznieli z dumy i realizowali swoje najśmielsze marzenia oraz projekty biznesowe. Reszta świata mogła czuć wyłącznie zazdrość.
Aż nadszedł rok 2001 i wieże WTC padły. Potem rozpoczęła się interwencja zbrojna w Afganistanie, po niej – w Iraku. Tyle że teraz to nie była już błyskotliwa szarża, jak za Busha seniora, ale wojna, która rychło zmieniła się w kosztowną, krwawą okupację. W 2005 r. huragan Katrina zmiótł Nowy Orlean, dwa lata później pękła bańka kredytowa i nastał czas chaosu i kryzysu.
Lecz to nie terroryści, kapryśna...