Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
~Www: Nie zgadzam się z taką formą poszukiwania Boga, jaką narzuca autor sztuki i w imię wolności – mam do tego prawo. Bóg w swej istocie jest ucieleśnieniem dobra (bardzo szeroko rozumianego) i „poszukiwanie” Go w obszarach zakrawających na plugastwo nie ma najmniejszego sensu.
~Maria: Sztuka niczego nam nie narzuca. Jest swego rodzaju tłem dla tego, co dzieje się na zewnątrz, odniesieniem. Poeta, jak powiada znawca tematu, nie zagraża „sacrum”, raczej jest po jego stronie.
~jasiek: Nie oglądałem tej sztuki i nie mogę się wypowiadać, czy przesłanie z niej płynące pozwoli komukolwiek na głębszą refleksję religijną, czy przybliży do Boga. Zastanawia mnie atak środowisk kościelnych na to przedstawienie. Jednym z pierwszych, który zachęcał do protestów ogólnopolskich i generalnie potępił ideę przedstawienia, był metropolita poznański, abp Gądecki. Za nim poszli inni biskupi.
Zastanawiam się, jak postąpiłby Jezus w podobnej sytuacji. Mistrz z Nazaretu był bardzo łagodny dla grzeszników. Nie potępiał. Nasi ziemscy bogowie stosują inne, swoiste miary w swoich ocenach. Niepokoi mnie rola Kościoła jako propagatora represji. Jeśli Kościół mówi, że grzech jest złem, robi dobrze. Ale jeśli nawołuje do represji inaczej myślących, robi źle. Bo Kościół jest znakiem sprzeciwu, nie represji.
