Dziękuję za ten artykuł! Czy ma Pani jakieś "wejścia" w ministerstwie, tak żeby osoby tam pracujące zmusić do działania na rzecz szkoły? Przydałaby się w kraju dyskusja o systemie oświaty, ale decydenci o tym nie chcą słyszeć, a szkoda bo dzieje się mnóstwo patologii, jak chociażby to, że szkoły publiczne muszą się reklamować, aby zdobyć uczniów. A co do ocen, to moim marzeniem, jako nauczyciela, jest szkoła bez ocen cząstkowych. Byłoby pięknie! Pozdrawiam

No i trudno w takim klimacie o przyjazne przewodnictwo gdy trzeba walczyć o pierwszeństwo(przewodzenie) na rynku. Prześciganie się w iście innowacyjnych ofertach przypomina, czasem, najstarszy zawód świata, Archiwistykę.

Pani Agato, dziękuję za wyartykułowanie tego co czuje wielu uważnych nauczycieli,uwięzionych w trybikach systemu. Takie głosy coraz częściej powinny trafiać do MEN, może zgodnie z zasadą kropli drążącej kamień...coś zacznie się zmieniać.

Dziękuje za ten artykuł. Wzmacnia mnie on przy moim stanowisku. Zabrałam córkę z systemowej szkoły w 5 klasie. Żałuje, ze nie miałam odwagi zrobić tego wcześniej. Z roku na roku miała w sobie coraz mniej pewności, coraz większe trudności z koncentracja. Była jak robot, który pół dnia uczy się w szkole, a druga polowe spędza na nauce w domu. A ja czułam na sobie presję systemu, żeby ja wzmacniać w byciu bardziej wydolna do sprostania wymogom... Obecnie chodzi do szkoły walfdorskiej. Powoli wraca jej zainteresowanie nauka, a przede wszystkim, co najważniejsze radość życia i wiara we własne siły. Tam nauczyciele z góry zakładają, ze uczeń ma dobre intencje, traktują go z szacunkiem. Nie ma presji i nacisku z zewnątrz. Zamiast tego jest mądre wzmacnianie wewnętrznej motywacji i poczucia odpowiedzialności ucznia za swoją edukacje. Nie ma tasiemcowych zadań domowych ani podkręcania rywalizacji miedzy uczniami. Dzięki temu jest miejsce na koleżeństwo i przyjaźń. Córka z zainteresowaniem opowiada, czego się nauczyła. A z "wtlaczanej" wiedzy w poprzedniej szkole nie zostało jej za wiele...