Prawdziwe niebezpieczeństwo jest zupełnie gdzie indziej.

29 marca | W związku z obficie ostatnio poruszanym, mniej lub bardziej realnym problemem (mniej lub bardziej urojonym fantazmatem?) gejowaloryzacji życia teatralnego – przypomniała mi się w tej sprawie pewna anegdota. Przed laty opowiedział mi ją – trzeba raczej powiedzieć: mistrzowsko ją przede mną odegrał – Król Scen Polskich. Nie trzeba z kolei dodawać: zatwardziały heteryk, urodzony donżuan, nie tylko kobiety notorycznie bałamucący, ale i o swą sławę bezlitosnego uwodziciela pieczołowicie dbający. Dziś widzę: zbyt pieczołowicie, zbyt ostentacyjnie. Zbyt szczelnie i zbyt bogato królewskie jego szaty damskimi skalpami były obwieszone.
Powiedzieć, że poglądy Króla były zbliżone do tych poglądów, co obecnie homoseksualizację teatru podkreślają, to nic nie powiedzieć. On był święcie...