1 grudnia | Część i całość, opowiadanie i powieść, fragment i pełnia, a może na odwrót. Wypływasz na powierzchnię, jest to w sumie dosyć obojętne, jest to w każdym razie na tyle obojętne, że nie chce Ci się dodawać naznaczonego tragizmem „jeszcze”. Jeszcze wypływasz, jeszcze powtarzasz stare porzekadła, jeszcze umiesz je usłyszeć, jeszcze czujesz poryw: ktoś zaczyna pisać, fraza wychodzi, niby zawiła, a pierwotnie prosta.

Bóg, Wiara, Sen, Mara – te cztery zjawiska, z jednej strony całkowicie nieuchwytne, starczą za fundament wszystkiego (także wszelkiej uchwytności). By objąć całość, nie trzeba żadnego bytu zbytecznego, żadnej rzeczywistości dodawać. Z drugiej strony, bez przesady zarówno z nieuchwytnością, jak i z całością.

Krótko mówiąc: tworzą „wszystko” czy nie? Dają pełnię pełną czy rożek jak nów postny? Są nieuchwytne czy wręcz na odwrót? Mara,...