John Tilbury (ur. 1936) to brytyjski pianista, którego artystyczną drogę znaczą nazwiska szeregu awangardowych kompozytorów II połowy XX wieku, a także koncerty improwizacji, stawiające go w szeregu obok twórców. Gry na fortepianie zaczął uczyć się w wieku 9 lat, po zakończeniu II wojny światowej; następnie studiował w Royal College of Music, a jego tradycyjną ścieżkę edukacji zwieńczyły studia u Zbigniewa Drzewieckiego w Warszawie. Ostatecznie jednak to nie standardowy repertuar pianistycznych arcydzieł przykuł uwagę zwycięzcy holenderskiego konkursu Gaudeamus w 1968 r. Zafascynowała go osobowość kompozytora Corneliusa Cardew (1936-1981), będącego jednym z założycieli Scratch Orchestra, w której Tilbury grał (potem dołączył też do zespołu swobodnej improwizacji AMM) – będąc przyjacielem, stał się następnie biografem twórcy, a jego poglądy wywarły niewątpliwie wielki wpływ na pianistę. Jednocześnie poświęca się on muzyce innych kompozytorów, m.in. należąc do najważniejszych wykonawców fortepianowej twórczości Mortona Feldmana.