Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
W połowie stycznia z odmętów internetu wydobyto forum, prowadzone kilka lat temu przez Mateusza Grzesiaka, mówcę i coacha, któremu tysiące Polaków słono płaci za szkolenia i kursy (już w 2014 r., przed szczytem popularności, roczne przychody jego spółki wyniosły 3,7 mln zł).
Wieczór z polipem i strategia dla skrzepliny
„Weź sobie wolny wieczór, tak by nikt ci nie przeszkadzał” – zaczyna się instrukcja bezinwazyjnego usuwania polipa, którą w 2006 roku podawał Grzesiak, wtedy jeszcze przedstawiający się jako „trener NLP”, czyli programowania neurolingwistycznego, dziś powszechnie uznawanego za pseudonaukę. Krok 3 instrukcji, dla pozbycia się polipa kluczowy, brzmi: „Pogadaj ze swoją częścią kreatywną, tą, która generuje rozwiązania. Poproś, by wygenerowała lepsze metody dawania tego, co dawał polip. Zapytaj się części polipowej, czy zgodzi się wykorzystać i wypróbować nowe rozwiązania, jeśli będą lepsze. Powiedz kreatywnej, że mają być takie, by polipowa wyraziła zgodę”. Potem wystarczy już tylko „wynegocjować tempo znikania polipa”: „Umów się na jakiś okres, biorąc pod uwagę pewne fakty, by polip zaczął się wchłaniać i znikać. I po tym okresie, gdy już będziesz pewna że zaczął, idź na badania i sprawdź wyniki”.
Według Grzesiaka równie proste jak leczenie polipa jest leczenie z depresji i lęków, które są niczym innym jak „pieprzonym traceniem czasu i brakiem umiejętności jego zapełnienia w mądry sposób”. Jak psycholog i coach Grzesiak postępuje ze zgłaszającymi się do niego „depresantami”? Najpierw grozi im, że „jak jeszcze raz wspomną o dzieciństwie, to im urwie jaja albo wyrwie sutki”, a następnie „zakłada propulsion system z naciskiem na demony” i uczy „mówienia do siebie fajnymi głosami, robienia dobrych obrazów i dbania o przyjemną kinestetykę”. Potem „wspiera przez rozpieprzanie durnych przekonań i zakotwiczenie użytecznych stanów”. A jeśli klient ma myśli samobójcze - należy zwyczajnie „wybić mu je ze łba”.
Kontrolowanie hormonów to też bułka z masłem – na forum Grzesiak stwierdza, że potrafi to robić nie tylko on, ale i jego uczniowie. Przy okazji nazywa pytającego o to forumowicza „aktualnie siedzącym w głupocie ignorantem” i przytacza opowieść o tym, jak w Kolumbii udało mu się „ściągnąć jąkanie” z kobiety która po wylewie krwi do mózgu miała „skrzeplinę”. „W ciągu 20 minut zaczęła mówić komunikatywnie, czego nie osiągnęła w ciągu kilkunastu lat wcześniej, od wypadku”. Grzesiak tłumaczy, że lekarze i eksperci, do których zgłaszała się chora, nie potrafili jej pomóc, bo „nie mieli wiedzy na temat tego, jak instalować strategie w głowie”.
Trzy zrzuty ekranu z prowadzonego przez Grzesiaka forum pojawiły się w ostatnich dniach na facebookowym profilu Zdelegalizować Coaching i Rozwój Osobisty, śledzonym przez blisko 78 tysięcy użytkowników portalu (Mateusz Grzesiak zaś na Facebooku ma blisko 280 tysięcy fanów). Ten sam profil opublikował kilka tygodni temu video z dawnego wystąpienia Grzesiaka w Szkole Uwodzenia. Można było zobaczyć, jak Grzesiak przybliża techniki uwodzenia, posługując się wulgaryzmami, upokarzając uczestnika i używając w roli manekina swojej drugiej żony, z którą dziś występuje w telewizji jako żywy przykład na partnerskie małżeństwo. Nagranie pojawiało się na kolejnych stronach, ale błyskawicznie znikało – zazwyczaj zastąpione przez adnotację, że usunięcia zażądał właściciel praw autorskich. Czyli Mateusz Grzesiak.
Wzdęcia Mauricia i weekend grzmocenia
Tym razem nie minęły dwie godziny od publikacji na Facebooku pierwszego zrzutu ekranu, a forum zawieszono. Ale część tekstów została zarchiwizowana. Co jeszcze pisał Grzesiak, zanim stał się sławny?
O swojej wyższości nad lekarzami: „lekarze są bezsilni tak samo w stosunku do anoreksji (bo kroplówką jeszcze nikt myśli nie wyleczył), w stosunku do śpiączek (nie potrafią wybudzić), większości przypadków raka (chemioterapia ma skuteczność w okolicach 2%), katatonii i masy innych rzeczy. Pracowałem z wszystkimi tymi przypadkami, z wszystkimi z nich miałem wyjątkowe efekty”. O „pracy” z chorymi na depresję: „Moi depresanci, nawet tacy, co jechali na prochach przez lat naście, wszyscy byli nieefektywni i bez przerwy ich obśmiewałem, że są słabymi depresantami”. O konkretnej pacjentce: „I jak o mało nie spadłem z krzesła, wyśmiewając jej haluny i nazywając ją cienką depresentką, to była wyraźnie zasmucona. Pasja, jak zaczynają mnie przekonywać że NAPRAWDĘ mają ciężką depresję, a ja takiej choroby nie traktuję poważnie. Hahahahahahahahahahahahaha”. O dysleksji: „Czym jest? Brakiem umiejętności robienia strategii opartych o to, w jaki sposób myślimy”. O „pracy” z dyslektykiem (zajmuje niecałą godzinę): „Daj mądre sugestie posthipnotyczne, że za każdym razem, gdy przeczyta dobrze napisany wyraz (książka, gazeta), to automatycznie zrobi z niego duży obraz i poczuje to (i odpal kotwice), zapamiętując wyraz do końca życia. Upewnij się, że nie uważa się już za dyslektyka, zmotywuj znajdując powody na uczenie się ortografii, obśmiej pseudorady z poradni i wypuść kogoś z mądrą i superskuteczną strategią na resztę życia”. A wreszcie: 11 kwietnia 2010 roku Grzesiak obszernie pisał o psychosomatyce, zaczynając tak: „Inspirację do poniższego artykułu zawdzięczam Sarze, jeszcze kilka tygodni temu uzależnionej od tabletek epileptyczki, oraz Mauricio, który od ponad pięciu lat dzień w dzień brał leki sterydowe, cierpiąc na zespół jelita nadwrażliwego. Ta dwójka Meksykanów stała się dla mnie jako terapeuty stumilowym krokiem w rozwoju technologii pracowania z chorobami psychosomatycznymi i pokazała rzeczy, o których wcześniej bałem się nawet marzyć. Mijają kolejne tygodnie, a Sara nie ma ataków epilepsji mimo odstawienia tabletek, a Mauricio zeszło zapalanie jelit, przestał mieć wzdęcia i wszystkie pozostałe objawy również minęły”.
Mateusz Grzesiak wypowiadał się oczywiście nie tylko w kwestiach zdrowotnych. Było też o miłości i monogamii: „Jeśli para się kocha (…) to wprowadzenie novum do związku poprzez doświadczenie z boku i seks z kimś innym powinno być wskazane, a nie zakazane. Jeśli czasem jesz pizzę, bo masz ochotę, nie znaczy to, ze będziesz chciał żreć ją dzień w dzień. (…) Jeśli ktoś po weekendzie grzmocenia chce być z drugą osobą, to bezwarunkowa miłość mówi: idź i bądź szczęśliwy”. I o trwałości związku: „Przepis na trwałość. Może bardziej prywatnie? Jestem z Gośką 3 lata i nigdy nie było tak dobrze jak teraz. Może dlatego, że kiedyś Richard [Bandler - twórca NLP] powiedział – zawsze zadawaj sobie pytanie, jak możesz sprawić, by ona czuła się jeszcze lepiej. I już tak zostało, jako metastrategia na rewelacyjny związek”. Wkrótce Grzesiak poznał Ilianę Ramirez, swoją obecną żonę; o pierwszej, Małgorzacie, nigdy nie wspomina publicznie.
To tylko wyimki z bogatego archiwum. Działalnością Mateusza Grzesiaka zajmowałam się na łamach „Tygodnika Powszechnego” już w 2015 roku (czytaj TUTAJ >>> oraz TU >>>): opisując przebieg zamkniętego szkolenia, przytaczając rozmowy z jego uczniami i byłymi współpracownikami, cytując seksistowskie i rasistowskie fragmenty jego książek, zadawałam pytanie, czy bliżej mu do eksperta, czy do hochsztaplera.
Po lekturze powyższych rewelacji odpowiedź powinna być jednoznaczna. Dobrze by było, gdyby te rewelacje dotarły do fanów i wyznawców Grzesiaka, ale też do mediów, dzięki którym Grzesiak fanów i wyznawców pozyskuje. Bo to, że poważni dziennikarze i wydawcy wciąż udostępniają mu czas antenowy i szpalty (w tym telewizja publiczna - ostatnio w roli eksperta Grzesiak wystąpił 17 stycznia w „Pytaniu na Śniadanie”), jest bardziej kompromitujące niż negocjacje z polipem.
AKTUALIZACJA: Mateusz Grzesiak, który zwykł zbywać wszelkie zarzuty określeniem „typowo polski hejt”, tym razem odpowiedział – wydając oświadczenie, nagrywając wideo i występując w programie śniadaniowym portalu Wirtualna Polska. Obwieścił, że coachem jest tylko odrobinę (choć przez lata podpisywał się jako „najpopularniejszy polski coach”), starannie pominął cytaty najcięższego kalibru, resztę wytłumaczył młodym wiekiem i przedstawił się jako ofiara nagonki, poszkodowany w „brudnej grze o klikalność”. W ten sposób nie tylko zaoszczędził swoim fanom dysonansu poznawczego, ale też zyskał wśród nich jeszcze większą sympatię.
