Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Funkcje tę pełnił do przejścia na emeryturę w 2007 r. Agnes cieszył się wielkim zaufaniem Jana Pawła II, który często się z nim spotykał.
Był wykładowcą historii chrześcijaństwa na Uniwersytecie w Cassino i na rzymskim uniwersytecie La Sapienza. W trudnych latach 1973-1980 był przewodniczącym Włoskiej Akcji Katolickiej, którą wyprowadził z kryzysu. W 1976 r . Paweł VI mianował go szefem wydawnictwa Nuova Editoriale Italiana, wydawcy katolickiego dziennika „Avvenire”. Jest wreszcie współautorem (z Michele Zapella) dwutomowego dzieła „Giovanni Paolo II: linee di un pontificato” (wyd. Libreria Editrice Redenzione 2014).
Niewątpliwie wywarł wielki wpływ na kształt „L’Osservatore Romano”. Jego poprzednikiem był Valerio Volpini, do gabinetu którego drzwi zawsze stały otworem (dosłownie). Agnes miał inny styl, droga do dyrektora wiodła przez sekretariat. Zlikwidował funkcje zastępców (zwolniony został z redakcji zastępca dyrektora Gian Franco Svidercoschi, prawdopodobnie ściągnięty do Watykanu z „Il Tempo” z inicjatywy Jana Pawła II).
Kolejni papieże – Paweł VI, Jan Paweł II i Benedykt XVI – darzyli Agnesa wielkim szacunkiem, czego świadectwem są pisane przy różnych okazjach papieskie listy. Benedykt XVI nadając odchodzącemu na emeryturę Agnesowi w 2007 r. tytuł honorowego dyrektora, podkreślał jego niezłomną wierność Magisterium Kościoła i wychwalał „wielkie trudy podejmowane przez lata po to, aby każdego dnia wypełnić swoje obowiązki i nie zawieść oczekiwań przełożonych”. W tymże liście papież podkreślił, że Mario Agnes starał się stworzyć z personelu „L’Osservatore Romano” wspólnotę pracy na miarę szlachetnych tradycji pisma.
