Gdy w 1897 r. zmarł Lewis Carroll, autor „Alicji w krainie czarów”, opowiadano z upodobaniem następującą historię. Królowa Wiktoria oczarowana przygodami sprytnej dziewczynki zażądała od autora, by przesłał jej, z dedykacją, swoją kolejną książkę. Jej zdumieniu nie było końca, gdy w odpowiedzi na to żądanie otrzymała „Krótki traktat o wyznacznikach”, treściwą rozprawkę matematyczną, podpisaną przez Charlesa Dodgsona, który przygody Alicji spisywał ku uciesze znajomych. Przywołuję tę anegdotę, bo podobne zdumienie musiało towarzyszyć milionom czytelników na całym świecie, którzy zachęceni wartką sensacyjną akcją „Imienia róży” (1980, wyd. polskie 1991) jęli podczytywać wszystkie pozostałe książki Umberta Eco, łącznie z „Teorią semiotyki” (1974, wyd. polskie 2009) czy „Appunti per una semiologia delle comunicazioni visive” (1967).

Znaki aż po horyzont...