Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Żegnamy dziś Kapitana Wojska Polskiego śp. Panią Irenę Renatę Anders, wybitną artystkę teatralną, śpiewaczkę, żonę legendarnego dowódcy 2. Korpusu Polskiego Generała Władysława Andersa, nadziei milionów Polaków, którzy w czasach komunistycznej dyktatury w Polsce czekali na przywrócenie swej Ojczyźnie suwerenności.
Odchodzi jedna z pierwszych dam polskiego życia społecznego i kulturalnego XX i XXI wieku, głęboko zaangażowana w zmaganiu o wolną i silną Rzeczpospolitą. Odchodzi dobry duch kultywowania pamięci o czynie żołnierza polskiego - od września 1939 roku, przez nieludzką ziemię usłaną polskimi krzyżami i bezimiennymi mogiłami, po Monte Cassino, Ankonę i Bolonię, odchodzi człowiek dobry, wielkiej prawości.
Rok 2010 jest strasznym rokiem, od dawna nie było takiego w historii państwa i narodu polskiego - straciliśmy cały zastęp postaci wybitnych, służących Ojczyźnie ze wszystkich sił.
Niezwykle trudno się nam pogodzić z tym, że nie ma już wśród nas śp. Pana Prezydenta Ryszarda Kaczorowskiego, który był dla nas drogowskazem, uosobieniem ideałów II RP, wzorując się na których wielu z nas chce budować nową Polskę. Nie ma śp. Janusza Krupskiego, niezłomnego w walce o to, by Polska była Polską, nie ma wielu wybitnych, bliskich nam postaci.
Pozwolą Państwo, że wspomnę dziś również osobę, która od wielu lat towarzyszyła Pani Generałowej Anders w jej podróżach do Polski, zmarłego w styczniu 2010 r. śp. Juliusza Englerta, oddanego Ojczyźnie fotografika i kronikarza niepodległościowej emigracji w Wielkiej Brytanii.
Odeszło tak wiele bliskich nam osób, tego roku 2010, niezapomnianych do końca życia, widzimy to porównując zdjęcia z uroczystości sprzed roku czy dwóch lat...
Dziś żegnamy Panią Generałową, przez Jej śmierć wielką stratę ponosi Polska i któż zapełni tę wielką lukę w bezinteresownej służbie dla Polski poza Polską?
Wielka to strata także dla Rodziny - na ręce Pani Anny Marii składam wyrazy głębokiego współczucia dla całej Rodziny; odtąd to Pani będzie dla nas filarem naszej pamięci o Panu Generale, Pani Generałowej i wszystkich, którzy ich otaczali.
Po osobach zasłużonych pozostaje pamięć, Pani Generałowo, dzieła Pani życia poświęconego wolnej Polsce nigdy nie zapomnimy. Dziękujemy dziś za to, że była Pani z nami: za Pani uśmiech, optymizm, pogodę ducha i życzliwość, za te godziny opowieści o Panu Generale i Jego żołnierzach, które tak wiele mnie, nas wszystkich nauczyły, za piosenki, które Pani śpiewała, a nam się wydawało, że w magiczny sposób przenosi nas Pani do ukochanego Lwowa, czy tam, gdzie rosną czerwone maki, które wzrosły z polskiej krwi; w tych miejscach, o których Pani śpiewała, zawsze będziemy Panią pamiętać. Zawsze.
Jeszcze Polska nie zginęła, póki Polska żyje w nas!
Droga Pani Generałowo, spoczywaj w pokoju!
