Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Zmarł Erazm Ciołek. Wybitny fotoreporter, autor m.in. zdjęć strajku w Stoczni Gdańskiej w 1980 r., pielgrzymek papieskich do Polski, obrad Okrągłego Stołu czy portretów ks. Jerzego Popiełuszki. W stanie wojennym dokumentował życie podziemnej Solidarności. Miał 75 lat.
Nagroda Literacka im. Józefa Mackiewicza. Otrzymał ją w tym roku pośmiertnie Tomasz Merta, polityk i publicysta, w latach 2005-10 podsekretarz stanu w Ministerstwie Kultury, za tom pism zebranych „Nieodzowność konserwatyzmu”. Merta zginął w katastrofie smoleńskiej.
Włoska nagroda dla Ryszarda Krynickiego. Autor tomu „Kamień, szron” otrzymał międzynarodową nagrodę VIII Festiwalu Poezji Obywatelskiej miasta Vercelli.
Groza dla dzieci. „Andrzej Strumiłło jest jednym z tych artystów, którzy wciąż w sobie noszą pierwotną religijną grozę, a to, że potrafił ją przenieść w świat książki dla dzieci, jest czymś wielkim i wyjątkowym. Tymczasem współczesny świat (myślę tu głównie o naszym świecie Zachodu), jeśli w ogóle zawraca sobie głowę religijnymi kwestiami, to raczej traktuje je jako konfekcję: religia ma być miła, wyrozumiała, dopasowana do naszego wygodnego życia, a już na pewno nie powinna nikogo przerażać. Zauważmy, że w dzisiejszym chrześcijaństwie Bóg jest raczej Miłością niż potężnym i groźnym Sędzią. O tym, że z religijności zachodniej wyrugowano niemal całkowicie Szatana, nawet nie wspominam” – pisze historyk sztuki, Jacek Friedrich w szkicu o dedykowanej dzieciom twórczości plastycznej Andrzeja Strumiłły, opublikowanym w najnowszym numerze kwartalnika „Ryms”. „Może właśnie to, że wyrugowaliśmy grozę z poważnej refleksji religijnej, sprawia, iż wciska się ona tylnymi drzwiami w postaci popkulturowej grozy dla ubogich duchem. Może człowiek w swych najgłębszych pokładach zachował to nieusuwalne poczucie grozy świata, w którym w niepojęty dla niego sposób przenikają się pierwiastki materialne i duchowe, a nie mogąc odnaleźć wyjaśnienia tej grozy w dzisiejszej religijności, zaczyna się żywić na śmietniku »metafizycznej« i »mistycznej« tandety, której pełno dookoła. Tu próbuję na swój własny użytek znaleźć odpowiedź na pytanie postawione przez redaktorki »Rymsa«: dlaczego lubimy się bać?”. Właśnie to pytanie jest tematem przewodnim pisma. Znajdziemy w nim m.in. historię powieści kryminalnej dla dzieci i młodzieży, artykuł o twórczości Edwarda Goreya, liczne omówienia książek czy wreszcie wywiad z literaturoznawcą Grzegorzem Leszczyńskim, przekonującym: „dziecko, czytając książkę, powinno się bać. Jeżeli tak się nie stanie, będzie grało w ogłupiające gry komputerowe”...
