Gdybym miał jednym słowem opisać krajobraz Wisły dwadzieścia kilka kilometrów w górę od Kazimierza Dolnego, powiedziałbym: wierzbowo-jasno-szeroki. Rzeka rozlana prawie jak jezioro, a niebo przestronne, że aż oddech sam się w płuca nabiera. I wszędzie światło, dobrze, że mam nowe przeciwsłoneczne okulary. Linię zaś brzegu, pomiędzy powietrzem a wodą, tworzą wierzby. Rosną tutaj od dawna, poskręcane, grube pnie i konary nie kłamią.

Wierzby. Gdzież im – można ulec złudzeniu – do dębów, buków czy nawet świerków. A jednak… Czy jest drugie takie drzewo: święte dla celtyckich druidów, niezbędne w mitach dawnej Grecji, Egiptu i Mezopotamii, nauczające największego mędrca Dalekiego Wschodu – Laozi? Drzewo, którego kora leczy stany zapalne, gorączkę i uśmierza ból głowy? Płynęliśmy kilka dni pomiędzy wierzbami, w ich cieniu stawialiśmy namioty. Na początku ich obecność ­przywoływała ­...