Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Dawid przez siedem dni pościł, leżał na ziemi i modlił się o jego życie. Gdy dotarła do niego wiadomość, że syn umarł, wtedy podniósł się, wziął kąpiel i poprosił o jedzenie. Dziwiła się służba pytając: przez cały czas choroby płakałeś i pościłeś, a teraz, gdy dziecko odeszło, ty kąpiesz się i zasiadasz do stołu? Wszak to czas żałoby. Dawid odrzekł im: pościłem, bo liczyłem na to, że Pan uczyni mi łaskę i przywróci do zdrowia dziecko. A teraz gdy zmarło, mam ja dalej pościć? Przecież go nie zabiorę śmierci, nie wróci do mnie, za to ja kiedyś pójdę do niego.
Król pogodził się z losem, nie tragizował, tylko pocieszył się z Batszebą, żoną swoją. Legł koło niej i tak urodził się im kolejny syn, Salomon. Imię nadała matka. Samo imię Salomon można uznać, że pochodzi od słowa szalom (pokój), ale też mówią, że pochodzi od słowa „zastąpić”. Jeśli tak, to kogo on zastąpił: zmarłego brata czy pierwszego męża Batszeby?
Król nadal znajdował radość w wojowaniu i zabijaniu. Po zdobyciu stolicy Ammonitów, Rabby, zabrał szczerozłotą królewską koronę, miasto zburzył, a lud „wygnał w piec cegielny”. Miał on wyrafinowane sposoby zabijania. Moabitów podzielił na trzy części, jak krojczy dzieli sukno, i tylko jedną ich część pozostawił przy życiu. Nie znał litości. Może wtedy nikt o litości nie słyszał. W tym miejscu opowieść biblijna gwałtownie zmienia swój kierunek. Dotąd Dawid był w pierwszym rzędzie twórcą swego losu, a jeśli popełniał błędy czy grzeszył, to z własnego wyboru. Ponosił za nie całkowitą odpowiedzialność. Tym razem to los za niego decyduje.
Powraca w Biblii imię Tamar. Czasem można odnieść wrażenie, jakby księga Rodzaju była tylko zapowiedzią ksiąg poświęconych Dawidowi. Pierwsza Tamar bardzo chciała wejść do rodziny Jakubowej. Nie udało się to z dwoma synami Judy. Obaj okazali się życiowo i seksualnie nieudani. Był jeszcze jeden syn, ale ojciec bał się, że on też okaże się nieudacznikiem i rychło zemrze. Nie chciał go jej oddać za męża. Wtedy Tamar postanowiła wejść do rodziny podstępem. Przebrała się za świątynną prostytutkę. Skusił się na nią Juda i tak poczęła dziewczyna syna. Był on przodkiem naszego króla. Juda uznał swoje ojcostwo i dał godne miejsce dziewczynie i swemu potomkowi.
Kolejna Tamar była piękną córką Dawida. Przyciągnęła uwagę jednego ze swoich przyrodnich braci, Amnona, pierworodnego i następcę tronu. Biedaczysko tak się Tamarą zachwycił, że – jak czytamy w Księdze – wysechł, twarz mu stężała. Kierowała nim wyłącznie żądza. Nie przeszkadzało mu, że to była przyrodnia siostra. Tora tego rodzaju związków surowo zabrania, ale mimo to znajdujemy wiele przykładów małżeństw między bardzo bliskimi krewniakami. Żona naszego patriarchy Abrahama była jego siostrą przyrodnią. Córki Lota zaszły w ciążę z ojcem sądząc, że pozostał żywy na świecie tylko jeden mężczyzna. Być może w wielu kulturach bliskowschodnich (nie tylko w Egipcie) ograniczone formy kazirodztwa były dopuszczalne. Nakazy Mojżesza mogłyby być wtedy słabo znane. Amnon szukał sposobu zdobycia przyrodniej siostry. ©
