Syria: armia USA zabiła kilkuset Rosjan?

Już pierwsze wieści o tym wydarzeniu, którego przebieg wciąż jest zagadką (i może taką zostanie, jeśli Kreml i Biały Dom zgodnie uznają, że lepiej milczeć), były sensacyjne.

12.02.2018

Czyta się kilka minut

 / RAMI SLUSH / AP / EAST NEWS
/ RAMI SLUSH / AP / EAST NEWS

Choć wpisywały się w syryjską codzienność i trend, jakim jest dominacja zewnętrznych sił w tej wojnie.

Oto w minionym tygodniu agencje podały, że we wschodniej Syrii armia USA – samoloty, helikoptery, artyleria – zniszczyły duże zgrupowanie „proasadowskiej milicji” (tak to formułowano). „Milicja” – twierdzili Amerykanie – atakowała bazy Syryjskich Sił Demokratycznych (SDF), była to więc samoobrona. SDF to milicje kurdyjskie i arabskie, walczące z tzw. Państwem Islamskim, a wspierane przez kilka tysięcy Amerykanów stacjonujących w Syrii. Mowa była o stu zabitych „milicjantach”. Agencje odnotowały, że to pierwszy przypadek, gdy żołnierze USA starli się z „siłami proasadowskimi” na taką skalę.

Tymczasem kilka dni później w rosyjskim i ukraińskim internecie pojawiły się twierdzenia – wsparte relacjami osób przedstawianych jako ocaleni z bitwy – że zniszczone zgrupowanie tworzyli tzw. kontraktorzy, Rosjanie z Grupy Wagnera: niby-prywatnej armii, związanej z Kremlem i realizującej jego cele (wcześniej np. w Donbasie), choć nie pod flagą państwową. Pułkownik Girkin, który dowodził w Doniecku i zna „wagnerowców”, twierdzi, że zginąć mogło nawet 600 Rosjan.

Cokolwiek tam się wydarzyło – po siedmiu latach wojny Syria nie jest już w pierwszym rzędzie areną konfliktu Asad–opozycja, lecz terenem, gdzie ścierają się (jawnie lub przez sojuszników bądź klientów) Rosja i USA, Izrael i libański Hezbollah, Izrael i Iran, Iran i Arabia Saudyjska, Turcy i Kurdowie itd. Rozbicie tzw. Państwa Islamskiego skutkuje zaś i tym, że owe „fronty” stają się coraz widoczniejsze, a konflikty – coraz ostrzejsze.

Zniszczenie kolumny „wagnerowców” (być może liczba ofiar mieści się gdzieś między 100 a 600?) to jeden z tego przejawów. Nie musi mieć skutków, nazwijmy to, ostatecznych: skoro Putin i Trump milczą, może zgodzili się na wersję, że była to pomyłka, bo Rosjanie i Syryjczycy używają podobnych czołgów, a incydent lepiej zamieść pod dywan. Wszak przyznawszy się do tych zabitych jako „swoich”, Putin musiałby coś z tym zrobić…

Za to inne incydenty – jak niedawna wymiana ciosów między Izraelem a Irańczykami i Hezbollahem, w której Izrael stracił myśliwiec, zestrzelony rakietą dostarczoną przez Rosję (na zdjęciu: szczątki F-16) – czynią coraz realniejszą nową eskalację: między Izraelem a Iranem i jego klientami. W doktrynie Izraela nie do przyjęcia jest sytuacja, gdy w Syrii, tuż za granicą, konsoliduje się nowe zagrożenie – irański przyczółek militarny. ©℗

Dziękujemy, że nas czytasz!

Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →

Dostęp 10/10

  • 10 dni dostępu - poznaj nas
  • Natychmiastowy dostęp
  • Ogromne archiwum
  • Zapamiętaj i czytaj później
  • Autorskie newslettery premium
  • Także w formatach PDF, EPUB i MOBI
10,00 zł

Dostęp kwartalny

Kwartalny dostęp do TygodnikPowszechny.pl
  • Natychmiastowy dostęp
  • 92 dni dostępu = aż 13 numerów Tygodnika
  • Ogromne archiwum
  • Zapamiętaj i czytaj później
  • Autorskie newslettery premium
  • Także w formatach PDF, EPUB i MOBI
89,90 zł
© Wszelkie prawa w tym prawa autorów i wydawcy zastrzeżone. Jakiekolwiek dalsze rozpowszechnianie artykułów i innych części czasopisma bez zgody wydawcy zabronione [nota wydawnicza]. Jeśli na końcu artykułu znajduje się znak ℗, wówczas istnieje możliwość przedruku po zakupieniu licencji od Wydawcy [kontakt z Wydawcą]
Dziennikarz, kierownik działów „Świat” i „Historia”. Ur. W 1967 r. W „Tygodniku” zaczął pisać jesienią 1989 r. (o rewolucji w NRD; początkowo pod pseudonimem), w redakcji od 1991 r. Specjalizuje się w tematyce niemieckiej. Autor książek: „Polacy i Niemcy, pół… więcej

Artykuł pochodzi z numeru Nr 8/2018