Za progiem listopad, czas pięknego schyłku. Siedzimy w tej sali w nadziei, że jej ściany ochronią nas przed chłodem i mrokiem. Wszak to jedna z funkcji kultury i literatury – ochrona przed nieuniknionym. Dlatego się tu zbieramy, gdy za progiem stoi listopad. Ponieważ potrzebujemy schronienia. Gdy byłem chłopcem, szukałem go w opowieściach. Nie czułem się jakoś szczególnie zagrożony. Ani listopadem, ani chłodem. Nieuniknione dopiero ­czaiło się w mroku.

Dla umarłych

Byłem normalnym chłopcem. Rzucałem kamieniami w przejeżdżające pociągi i dręczyłem zwierzęta. W tamtych czasach chłopcy dręczyli zwierzęta. Nie z okrucieństwa, ale z ciekawości świata. Żeby patrzeć w gasnące oczy i dotykać gasnącej krwi. Tak robili chłopcy ciekawi świata. Chłopcy w tamtych czasach.

A ja potrzebowałem i krwi, i opowieści. By w końcu wybrać i oddać się tym drugim. Ponieważ wydawało mi...