Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Dymitr pije, pasie świnie, patrzy na karaluchy i szczury – i wszystko to zapisuje. Nie robi nic nadzwyczajnego, otaczają go banalne rzeczy i zjawiska. Samotność nakazuje jednak je zapisywać, mnożyć rutynowe gesty i zestawiać w powtarzalność wyższego rzędu. A wszystko zgodnie z zasadą postulowaną w zawartym w zbiorze manifeście frakturyzmu, by odrzucić konwencjonalność języka potocznego. Paradoksalnie efekt ten można osiągnąć właśnie poprzez przesadne używanie potoczności. W końcu frakturyzm, technika poetycka Crudu, chce odzyskać konkretność języka i rzeczywistości. Jak? Na przykład przez zwrócenie uwagi na podmiot i doświadczane przez niego wrażenia. Fałszywy Dymitr widzi świat poprzez samotność – puste butelki służą mu do nazwania swojego staniu, a nie kreślenia tła. Przedmioty schodzą na drugi plan, na pierwszym niezmiennie pozostaje Fałszywy Dymitr i jego banalna intymność. ©
Dumitru Crudu, FAŁSZYWY DYMITR, przeł. Jakub Kornhauser i Joanna Kornaś-Warwas
DUMITRU CRUDU (ur. 1967) jest mołdawskim poetą, prozaikiem, dramatopisarzem, krytykiem literackim i autorem książek dla dzieci. Pisze po rumuńsku. Debiutował w 1994 r. zbiorem „Fałszywy Dymitr”, od tamtej pory wydał prawie 30 książek (tomów wierszy, dramatów i powieści) tłumaczonych na kilkanaście języków.
