Pożytek z lekcji winien być albo czysto poznawczy, albo emocjonalny. „Nauczyciel” ma do wyboru: albo dać jakąś wiedzę, do której nie sięgają programy szkolne, a bez wątpienia ważną dla rozumienia świata książek, wytyczyć ścieżkę przez historię czy współczesność, która by prowadziła do literatury jako swoistego duchowego porządku, albo olśnić (w znaczeniu: rozjaśnić, objaśnić) ucznia, pokazując mu, że przez literaturę wiedzie droga ku osobistej wolności. Wiedzieć i uczyć się, być i otwierać się na cudze, młode, niedojrzałe racje. Lekcja czytania jest wyzwaniem nadzwyczaj trudnym, gdyż udać się może tylko pod warunkiem, że moderator zapracuje na zaufanie nie tylko z powodu wiedzy, jaką posiada. W dobie Wikipedii sama wiedza to o wiele za mało.

Są więc te lekcje oparte na zasadzie intensywności i ryzyka. Obie strony szukają odpowiedzi na pytania zagubione w rutynie codzienności (...